دانشمندان مغز قدیمی‌ترین دایناسورهای ماهی‌خوار را بازسازی کردند

دانشمندان موق شدند به صورت دیجیتالی مغز دو دایناسور از قدیمی‌ترین تیغ‌سورهای گوشتخوار را بازسازی کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، تیغ‌سورها که در شمال آفریقای کنونی در مراحل سنومانین تا اوایل تورونین در دوره کرتاسه پسین، یعنی حدود ۹۹ تا ۹۳.۵ میلیون سال پیش زندگی می‌کردند، گروهی غیرعادی از دایناسورهای ددپا هستند که مجهز به آرواره‌های بلند و تمساح‌مانند و دندان‌های مخروطی هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تیغ‌سور یا اِسپینوسورس(Spinosaurus) یک سرده از دایناسورهای ددپای گوشت‌خوار و عظیم الجثه‌ترین گوشتخواری که بر روی زمین پا گذاشته متعلق به خانواده تیغه‌پشتان است. تیغ‌سور در ردیف بزرگترین دایناسورهای گوشتخوار تاریخ است. این دایناسور حتی از جیگانوتوسور و تیرانوسور نیز بزرگ‌تر بوده و طول آن به حدود ۱۷ تا ۱۹ متر و وزن آن نیز ۱۳ تا ۱۸ تن بوده‌ است.

تیغ‌سور ماهی‌خوار بوده و این موضوع را می‌توان از پوزه بلند و تمساح‌مانند و نیز دندان‌های مخروطی آن دریافت. این دایناسور در زیستگاه خود با دایناسور گوشت‌خوار بزرگ دیگری به نام کارکارودونتوسور هم‌زیستی داشته‌ است. البته این موضوع کمی عجیب است، زیرا در یک جامعه زیستی معمولاً تنها یک شکارچی رأس هرم غذایی وجود دارد، در حالی که این دو دایناسور گوشت‌خوار بزرگ در یک زمان و در یک مکان می‌زیسته‌اند.

این موضوع اینطور توجیه می‌شود که شکارهای تیغ‌سور با شکارهای کارکارودونتوسور کاملاً متفاوت بوده و اسپینوسور بیشتر از ماهی‌ها و پتروسورها تغذیه می‌کرده است. البته این به این معنی نیست که نمی‌توانسته روی زمین شکار کند، بلکه در زمان خشکسالی از خزنده‌پایان بزرگ هم تغذیه می‌کرده است.

تیغ‌سور در دو گونه مصری و مراکشی میزیسته است. گونه مصری روی دو پا راه می‌رفته و گونه مراکشی چهار دست و پا راه می‌رفته است.

اکنون پژوهشگران دانشگاه ساوتهمپتون و اُهایو، مغز و گوش داخلی دو تیغ‌سور بریتانیایی را بازسازی کرده‌اند تا نحوه تعامل آنها با محیط اطرافشان را درک کنند.

آنها فسیل‌های باریونیکس را از منطقه ساری(Surrey) و سراتوسوچوپس را از جزیره وایت(Isle of Wight) اسکن کردند. به گفته پژوهشگران دانشگاه ساوتهمپتون، این دو نمونه، قدیمی‌ترین تیغ‌سورهایی هستند که مواد کاسه مغز برای آنها شناخته شده‌اند.

این جانوران عظیم الجثه در حدود ۱۲۵ میلیون سال پیش در زمین می‌زیسته‌اند. جمجمه و کاسه مغز هر دو نمونه در وضعیت خوبی قرار دارد و دانشمندان از بازسازی دیجیتالی برای بازسازی بافت‌های نرم داخلی آن که مدت‌ها پیش از بین رفته بودند، استفاده کردند.

به گفته متخصصان، پیازهایی بویایی که بوها را پردازش می‌کنند، به خوبی تکامل نیافته‌اند و احتمالاً گوش این موجود روی صداهای با فرکانس پایین تنظیم شده است. نواحی مغز که مسئول حفظ تعادل و نگاه ثابت به طعمه هستند، ممکن است نسبت به تیغ‌سورهای تخصصی‌تر نسل‌های بعدی کمتر توسعه یافته باشند.

کریس بارکر دانشجوی دکترا در دانشگاه ساوتهمپتون که این مطالعه را رهبری کرده است، می‌گوید: با وجود اکولوژی غیرعادی آنها، به نظر می‌رسد که مغز و حواس این تیغ‌سور اولیه بسیاری از جنبه‌های مشترک با سایر ددپایان دارای جثه بزرگ را حفظ کرده است. ضمن اینکه هیچ مدرکی وجود ندارد که سبک زندگی نیمه آبی آنها در نحوه سازماندهی مغز آنها منعکس شده باشد.

نیاز به تکامل

یکی از تفسیرهای این داده‌ها این است که اجداد تیغ‌سور قبلاً دارای مغز و سازگاری‌های حسی مناسب برای صید گاه به گاه ماهی بوده‌اند و تیغ‌سور فقط نیاز به تکامل پوزه و دندان‌های غیر معمول داشته تا به عنوان یک موجود نیمه آبزی تخصصی شود.

دکتر دارن نیش از اعضای گروه پژوهش این مطالعه گفت: از آنجایی که جمجمه همه تیغ‌سورها برای صید ماهی بسیار تخصصی شده است، دیدن چنین مغزهای «غیر تخصصی» شگفت آور است. اما نتایج هنوز قابل توجه است. دریافت اطلاعات بسیار در مورد توانایی‌های حسی - شنوایی، بویایی، تعادل و غیره - از دایناسورهای بریتانیایی هیجان انگیز است.

وی افزود: ما با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، اساساً تمام اطلاعات مربوط به مغز این موجودات را که می‌توانستیم، از این فسیل‌ها به دست آوردیم.

این مطالعه در مجله Anatomy منتشر شده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: دایناسور دانشجويان علوم پزشكي معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري ايستگاه فضايي بين المللي پايگاه استنادي علوم جهان اسلام ISC تفاهمنامه هوش مصنوعی شرکت های دانش بنیان جهاد دانشگاهی دانشجويان علوم پزشكي معاونت علمي و فناوري رياست جمهوري ايستگاه فضايي بين المللي پايگاه استنادي علوم جهان اسلام ISC

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۰۸۴۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان معمای حفره غول پیکر قطب جنوب را حل کردند

ایتنا - دانشمندان معمای چگونگی شکل‌گیری یک حفره بزرگ در یخ دریای قطب جنوب را که برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ کشف شد حل کردند.
برای اولین بار در سال ۱۹۷۴ سوراخ نادری در آب بدون یخ، به نام پلی‌نیا polynya، کشف شد اما پس از مدتی تا سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ ناپدید یا بسته شد. در سال ۲۰۱۷ باز شدن دوباره این سوراخ دانشمندان را مجبور کرد برای کشف حقیقت در مورد رمز و راز تشکیل این دهانه جستجو کنند.

به گزارش دیلی میل بریتانیا، محققان دانشگاه ساوتهمپتون دریافتند که علت آن در واقع ترکیبی از جریان‌های آب اقیانوس، بادها و افزایش سطح نمک در آب است که منجر به ذوب شدن یخ‌های دریا می‌شود.

دانشمندان این کشف را در دهه ۱۹۷۰ به نام کوه زیر آب در دریای ودل نامگذاری کردند.

پلی‌نیاها معمولاً در یخ‌های دریایی که در نواحی ساحلی قطب جنوب یافت می‌شوند، هر ساله تشکیل می‌شوند، اما برای آن‌ها غیرعادی است که صدها مایل دورتر در اقیانوس باز، جایی که دریا در عمق هزاران فوتی است، تشکیل شوند.

آدیتیا نارایانان، محقق فوق دکتری در دانشگاه ساوتهمپتون و محقق اصلی این مطالعه گفت: «پلی‌نیا مائودریس در دهه ۱۹۷۰ زمانی که ماهواره‌های سنجش از دور که می‌توانستند یخ دریا را بر فراز اقیانوس جنوبی ببینند برای اولین بار به فضا پرتاب شدند، کشف شد.

در طول زمستان‌های متوالی از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ ادامه یافت، و اقیانوس‌شناسان در آن زمان تصور می‌کردند که این یک رویداد سالانه خواهد بود، اما از دهه ۱۹۷۰، این اتفاق فقط به صورت پراکنده و برای دوره‌های کوتاه مدت رخ داده است.

آدیتیا افزود: «۲۰۱۷ اولین باری بود که از دهه ۱۹۷۰ چنین پلی‌نیای بزرگ و با عمر طولانی را در دریای ودل دیدیم.»

محققان با استفاده از نقشه‌های یخ دریا، داده‌های حیوانات دریایی برچسب‌گذاری‌شده و یک مدل اقیانوسی تولیدشده توسط کامپیوتر، چگونگی شکل‌گیری پلی‌نیا را تا این اندازه دور از ساحل کشف کردند.

نتایج نشان داد که جریان در حال حرکت در اطراف کوه Maud Rise در زیر آب در دریای Weddell، گرداب‌های متلاطم ایجاد می‌کند، یک جریان معکوس، که نمک را به سطح دریا منتقل می‌کند، فرآیندی به نام انتقال Ekman رخ می‌دهد آب با زاویه ۹۰ درجه نسبت به باد باعث می‌شود نمک با حرارت روی سطح مخلوط شود و یخ را ذوب کند.

آلبرتو ناورا گاراپاتو، نویسنده و استاد دانشگاه ساوتهمپتون، می‌گوید: «انتقال اکمن عنصر کلیدی گم شده‌ای بود که برای افزایش تعادل نمک و حفظ اختلاط نمک و گرما به سمت آب‌های سطحی ضروری بود.»

محققان حدس می‌زنند که طوفان‌های قطبی که از منطقه عبور می‌کنند می‌توانند باعث افزایش حمل و نقل اکمن شده و نمک بیشتری را به سطح زمین بیاورند، اما آن‌ها توضیح دادند که تحقیقاتشان قادر به تأیید این نظریه نیست.

اکنون محققان هشدار می‌دهند که polynya می‌تواند تأثیر منفی بر اقیانوس‌ها داشته باشد و به افزایش ۰.۳ اینچی سطح آب دریاها از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ کمک کند.